Hoe ga JIJ om met Verdriet? Mag het er Zijn of Negeer je het liever?

Het leven gaat niet altijd over rozen. We komen soms voor enorme uitdagingen te staan, die gepaard kunnen gaan met hevige emoties. Ieder mens gaat verschillend om met het uiten van deze emoties. Het kan zinvol zijn om te onderzoeken in hoeverre jou systeem van herkomst (familiegeschiedenis) nog een rol speelt in het hier en NU?
Zou je je kunnen voorstellen dat verdriet ook gezien kan worden als een ‘teken van gezondheid’ en dat het helpt om ‘veerkracht’ te ontwikkelen?

Wat is de functie van de emotie verdriet?

Emoties komen en gaan. Het is een beweging van binnenuit die naar buiten wil. Wat velen zich niet realiseren is dat iedere emotie een duidelijke functie heeft. We ervaren verdriet als er een duidelijke behoefte van het lichaam is aan steun. De ene mens kan makkelijk voelen wat er speelt en maakt contact met wat het verlangt en vraagt desgewenst om hulp, maar een groot deel van de mensen vindt dit nog niet zo makkelijk. Zij voelen zich te belemmerd, door welke onderliggende reden dan ook, om uit te reiken en de hulp te vragen die ze nodig hebben.

Taboe op verdriet

Er rust bij velen een taboe op verdriet. Vaak komt er een gevoel van schaamte vrij. Dit heeft ongetwijfeld te maken met de manier waarop er vroeger op verdriet gereageerd werd, toen je nog kind was. Ik weet nog goed, hoe ik als 15-jarig meisje, net voordat de crematie van mijn broer begon,  de boodschap kreeg dat tranen nu niet konden. Dat zou mijn broer niet hebben gewild, werd mij verteld. Kun je je voorstellen dat een dergelijke boodschap op zo’n cruciaal moment een enorme impact heeft?
Het niet mogen voelen van verdriet, levert een hoop ellende op. Je voelt namelijk niet meer de impuls om je te laten steunen. Je gaat je groot houden en proberen alles alleen op te lossen. De innerlijke spanning neemt toe. Dit kan na (soms tientallen) jaren leiden tot burn-out of lichamelijke klachten.
Ga eens na, als je dat wilt, welke sturing bij jou nog altijd van invloed is.

• Wat waren de boodschappen uit de tijd van je ouders/opvoeders/leraren over verdriet?

• Welke versterkende- en beperkende overtuigingen heb je hieruit gevormd?

• Bekijk deze kritisch of dat NU nog van toepassing is.

Veerkracht ontwikkelen

De omstandigheden waarin je soms verkeert kun je niet altijd veranderen. De manier waarop je invulling geeft aan die omstandigheden kun je wel beïnvloeden. Het zijn niet zozeer de emoties die dwars zitten, want die komen en gaan, als ze de ruimte krijgen. Het zijn dikwijls de gedachten, interpretaties en projecties die jou gevangen houden en ervoor zorgen dat je niet los komt van de emotie. 

“Je hebt het zelf te doen en je hoeft het niet alleen te doen.”

In mijn coaching sessies bemerk ik dat mensen zo intens de opluchting ervaren als verdriet er mag zijn. Werkelijk aanwezig zijn in het huidige moment is enorm krachtig. Laat het verdriet er zijn en geef het de ruimte. Wat ervaar je NU? Wat heb je NU nodig? Laat het verhaal achter je emotie met rust en voel alleen wat er NU is. Adem rustig heel bewust in en uit.

In contact met je behoeften

Steun vragen is niet voor iedereen even gemakkelijk. Ik herken dat maar al te goed. Op (on)bewust niveau had ik mezelf ingeprent dat ik altijd een ‘grote meid’ moest zijn die vooral door moest gaan, ook op hele moeilijke momenten. Helaas moest ik eerst ziek worden om de les te leren dat verdriet zich niet laat wegstoppen en dat de veerkracht letterlijk en figuurlijk verdwijnt als je onvoldoende aandacht besteed aan je verdriet. Mijn ziekte zorgde voor bezinning en opnieuw contact maken met wat ik ten diepste nodig had.

Toch snap ik heel goed waarom mensen ervoor kiezen om hun mond te houden als ze verdriet voelen. Een groot deel van de mensheid weet niet hoe je kunt omgaan met verdriet en hoe ze tot steun kunnen zijn. Ik heb te vaak meegemaakt dat als ik eindelijk mijn verhaal deed, de ander direct aanhaakte en vervolgens zijn/haar verhaal ging doen. Ik heb dat vaak als buitengewoon pijnlijk ervaren. Herken jij dat ook?

Mijn advies is, als je iemand werkelijk tot steun wilt zijn, er oprecht te ZIJN. Geef ruimte en erken de ander met zijn verdriet. De kracht van luisteren, is mega groot. Laat stiltes vallen. Die zijn juist heel krachtig om op een diepere laag te kunnen voelen. Het klinkt wellicht vreemd voor je als ik zeg: ”Gun iemand zijn verdriet”. Vertrouw erop dat het lichaam na het verdriet weer tot rust komt.

Ontkomen aan verdriet kun je niet, je kunt er wel adequaat mee leren omgaan en voorkomen dat het een eigen leven gaat leiden die je gezondheid in gevaar brengt. Gun jezelf de tranen als ze er zijn. Vraag om steun als je dat fijn vindt. Ontwikkel veerkracht vanuit de wijsheid dat verdriet een prachtige manier is om pijnlijke momenten te doorleven en een plek te geven. Het doet je werkelijk op vele niveaus groeien. Ik hoor graag je ervaringen rondom verdriet en hoe je daarmee omgaat.

Boekentips:
Troostrijke tranen. Geschreven door Marianne Williamson.
Troost. Geschreven door Riekje Boswijk-Hummel.

Ken je iemand kennen die dit blog mogelijk ook interessant zal vinden, voel je dan vrij om het door te sturen!