Heb jij soms ook het Gevoel dat je Gestuurd wordt?

‘Het gaat zoals het gaat’, is een uitdrukking die regelmatig wordt gebruikt om de gedachte uit te drukken dat gebeurtenissen zich ontvouwen volgens een ‘eigen natuurlijke’ weg.
Je leert gaandeweg in je leven om een vermogen te ontwikkelen, waarin je in staat bent om je aan te passen aan hetgeen er op je pad komt. Dit vermogen en ‘diepe weten’ zorgt voor rust en ontspanning en voorkomt dat we voortdurend alles onder controle willen houden. We leren daardoor onder andere om geduld, flexibiliteit, veerkracht, aanvaarding, vertrouwen en empathie te ontwikkelen. Als dit vermogen niet of nauwelijks is ontwikkeld, dan is er vaak sprake van overmatige drang tot controle en speelt angst vaak een rol.

‘Het gaat zoals het gaat’ vond ik vroeger een uitdrukking van zwakte. ‘Ja lekker makkelijk’, dacht ik dan. ‘Ga lekker achterover zitten en blijf lekker in je slachtofferrol’. Ik had er echt een oordeel over.
Inmiddels weet ik dat het anders in elkaar zit en dat het juist een teken van kracht is, dat je vanuit een diep vertrouwen weet dat het juiste op je pad zal komen. Het is een stuk overgave vanuit een diep weten.

Als je nu middenin een lastige periode zit, is het nog niet zo eenvoudig om deze uitdrukking werkelijk tot je te nemen en dat vertrouwen altijd te voelen. Dat is heel begrijpelijk. Bepaalde emoties mogen nog de ruimte krijgen om gevoeld te worden. Kijk rustig waar je invloed op hebt en kom bij die zaken in actie. De dingen waar je geen invloed op hebt, kun je loslaten. Ze kiezen hun eigen weg.

Een eigen persoonlijke ervaring

Het was tijdens een vrouwencirkel in juni dit jaar dat ik hoorde van een dolfijnenreis in Egypte. De vrouw die erover sprak had onlangs deze reis gemaakt en ze was zo enthousiast dat het werkelijk aanstekelijk werkte. Thuis besloot ik de website van deze organisatie te bezoeken en het duurde niet lang om te besluiten om ook dit avontuur aan te gaan. Zwemmen met dolfijnen had ik al jarenlang op mijn wensenlijstje staan om ooit eens te gaan doen. En ja, hoe lang wilde ik hiermee wachten? Was dit niet een geweldig mooi moment? De reis zou in oktober zijn. De maand van mijn 62ste verjaardag en 20-jarig bestaan van Jomare.
Ik vertelde Peter, mijn partner, van mijn plannen en ook hij werd heel enthousiast en wilde graag mee. En zo waren er ‘opeens’ plannen om naar Egypte te gaan. Wat een dol-fijne gedachte!

Toch even anders…

En toen … liet het leven mij zien dat het soms toch weer even anders gaat. Ik kreeg een oogontsteking en moest wederom terug naar het oogziekenhuis en vele onderzoeken volgde. Ik kwam voor een dilemma te staan. Ging ik deze reis nu boeken met het risico dat ik voor die tijd opgeroepen zou worden voor de operatie?
Er moesten nog andere onderzoeken komen en de oogarts wilde er ook nog een KNO- arts bijhalen van een ander ziekenhuis. Ik kon dus nog niet het totale beeld krijgen van wat er ging gebeuren.
Ondertussen gingen de voorbereidingen van de reis verder en kregen we te horen dat er voldoende aanmeldingen waren, dus de vliegtickets konden gekocht worden.

Waar heb je invloed op?

Ik voelde spanning in mijn lichaam komen. Wat was nu wijsheid om te doen? Ik had nog onvoldoende zicht op de verdere ontwikkelingen en moest een keuze maken. Ik hakte de knoop door en besloot om de reis een andere keer te gaan maken en stuurde de organisator een bericht dat ik niet mee ging dit jaar. Ik trok me dus terug en moedigde mijn partner aan om de reis juist wel te gaan maken.
‘Was dit de bedoeling dat wij de reis apart deden?’, vroeg ik mij af. Wat wilde het leven mij vertellen? Ik voelde mijn teleurstelling dat de reis voor mijzelf niet kon doorgaan, maar legde me er vrij snel bij neer. ‘Mijn tijd komt nog wel’, bedacht ik mij.
Er werd een hotel, een visum en vliegtickets voor mijn partner geregeld en zo ontstond er een stuk berusting bij mij. Deze reis ging aan mijn neus voorbij. Het was wat het was.

Onverwachte wending

En hoe bijzonder dat het leven dan wederom een wending krijgt. Na alle onderzoeken werd er inderdaad geadviseerd dat ik geopereerd moest worden. Op welke termijn dit zou gebeuren, zou ik nog te horen krijgen.
Een week later begon er ‘iets’ in mij te kriebelen en op een middag voelde ik intuïtief dat ik het ziekenhuis wilde bellen om te informeren hoe lang de wachttijd van de operatie zou zijn. Ik kreeg te horen dat ik op een wachtlijst stond en dat het zeker nog 4 tot 6 maanden zou gaan duren.

Nieuwe mogelijkheden, nieuwe kansen

En dan neemt het leven weer een andere wending. In het weekend waarin we vele klusjes in en om huis hadden afgewerkt, kwam er een stem bij mij binnen die zei: ‘Waarom ga je niet alsnog naar Egypte?’
Het drong eerst niet echt tot me door wat er werd gezegd, maar de vraag herhaalde zich wat luider en ik vroeg me af: ‘Ja, waarom zou ik niet gewoon alsnog naar de dolfijnen gaan in oktober?’  

En zo kreeg het leven wederom weer een andere wending. Ik deelde mijn gedachten met Peter. Die was meteen enthousiast. De vraag was alleen wel: ’Zouden er nog vliegtickets zijn en was er nog ruimte in de groep?’ Dat moesten we eerst gaan onderzoeken. 
In het tuincentrum waren we ‘opeens’ klaar en wilden meteen naar huis om dit uit te zoeken. Op de website zagen we dat de ticket voor de heenreis wel zou lukken, maar niet voor de terugreis. Die zat vol. ‘Potverdorie, dat was jammer zeg’. Ik nam mijn verlies en bedacht me wederom: ‘Misschien is het wel de bedoeling dat ik de reis alleen maak.’
Toch was er wederom dat stemmetje in mij die mij aanspoorde om toch verder te kijken naar mogelijkheden. Ik besloot mijn zoon op te bellen en te vragen om hulp. En dat bleek een goed plan. Hij vond de juiste tickets, zowel voor de heen- als terugreis. Hoe dat nou kon, was me een raadsel, maar goed…dit was dus kennelijk de bedoeling.

Diep vertrouwen

Ondertussen probeerde mijn partner de reisorganisator te bellen, maar die persoon zat in Egypte en had waarschijnlijk geen bereik. We konden dus niet checken of er nog plaats was op de boot voor deze reis. Oeps, durfde ik de gok te nemen? Ik zocht terug in de email die destijds had plaatsgevonden tussen mij en de organisator. Hij schreef destijds dat als ik mij bedacht hij een plek voor mij zou creëren en dus nam ik de gok. We bestelden de vliegtickets en ik deed een schietgebedje naar boven. Toen maakte ik een email om te vertellen dat ik graag meewilde. Iets in mij wist dat het oké was, maar ik moest afwachten en loslaten. Hier had ik geen invloed op.
De volgende morgen ontving ik een fijne mail dat ik van harte welkom was op deze fantastische reis! Wauw, wat een enorm gevoel van blijdschap kwam er over mij heen. Yes, het was gelukt.

En zo kan het gaan in het leven. De uitdrukking: ‘Het gaat zoals het gaat’, krijgt mede door dit soort ervaringen steeds meer diepgang en dat voelt fijn.
We mogen als mens leren omgaan met teleurstellingen. We mogen leren om naar nieuwe wegen te zoeken. We mogen om hulp vragen. We mogen kansen pakken als die er zijn. We mogen leren accepteren dat het is wat het is en dat het leven soms iets anders in petto heeft. We mogen terugkomen op een eerder keuze en iedere keer weer kijken wat NU het beste is. We mogen leren dat alles er mag zijn en dat het toch gaat zoals het moet gaan.

Kun jij daar ook op vertrouwen of voel je nu weerstand?

In hoeverre kun jij accepteren wat het leven je brengt? Ga je bij tegenslag de mouwen opstropen en vechten of kun je meebewegen met de stroom? Dit zijn boeiende processen waar we als mens mee te maken krijgen in het leven.
Mijn voorbeeld is zomaar een voorbeeld. In de coaching praktijk zie ik natuurlijk grotere issues voorbijkomen en ken die ook vanuit mijn eigen leven.
De afgelopen weken heb ik verschillende cliënten zien vechten tegen bijvoorbeeld een burn-out. Cliënten die vechten omdat ze hun proces van herstel sneller willen laten gaan, maar waarbij het lichaam zegt: ‘Stop’. Cliënten die kostte wat kost lopen te vechten tegen oude emoties die vastzitten, maar die tegengehouden worden omdat ze niet echt aangekeken worden. Het leven kan ons zo uitdagen om nieuwe lessen te leren.

Vele mensen kennen dus het ‘vechten’ en weet je, het is mooi dat die kracht in je zit. Check alleen eens of dat nu nog steeds de manier is om met leerervaringen om te gaan. Dit ‘vechten’ komt vaak voort uit een periode waarin je nog geen andere ‘tools’ had om met dit soort kwesties om te gaan. Deze ‘kind-energie’ is heel krachtig, maar kan jezelf ook heel erg uitputten.
Leer opnieuw om te gaan met situaties, erken ze en sluit ze in.

’Het gaat zoals het gaat, anders had het wel anders gegaan’, is een uitdrukking die niet voortkomt vanuit zwakte of lafheid, maar voortkomt vanuit een diepere wijsheid. Met veel plezier begeleid ik je in dergelijke processen, zodat ook jij een diep vertrouwen kunt ontwikkelen en je leert overgeven aan het leven. De Kunst van het Leven is wellicht wel om te leren om alles in te sluiten, zowel de fijne als de minder fijne ervaringen. Het hoort er allemaal bij en het gaat toch zoals het gaat, anders was het wel anders gegaan. Toch?

Wil je onderzoeken of coaching bij Jomare iets voor jou is? Maak dan een afspraak voor een kennismakingsgesprek, zodat we samen kunnen bespreken wat de mogelijkheden voor jou zijn. Je bent welkom. Kijk op https://www.jomare.nl/contact en vul het contactformulier in.